„Koronarografia serca” to termin, o którym wiele osób nie słyszało. Oznacza on radiologiczny zabieg diagnostyczny. Chcesz się dowiedzieć, kiedy się go wykonuje i w jakim celu? Zdobędziesz te wiadomości, czytając nasz artykuł. Dowiesz się też, jakie są wskazania i przeciwskazania do koronarografii, a także, jak przebiega sam zabieg.
Koronarografia – jaki jest cel zabiegu?
Koronarografia to zabieg, który pozwala ocenić drożność naczyń wieńcowych, które zaopatrują serce w krew. Dzięki niemu można zaobserwować występowanie ewentualnych zwężeń spowodowanych przez chorobę miażdżycową. Jeżeli tętnice wieńcowe są zwężone, to w takiej sytuacji może dojść do niedokrwienia mięśnia sercowego, a nawet zawału. Zabieg koronarografii to inaczej cewnikowanie tętnic wieńcowych lub angiografia wieńcowa, czyli dosłownie – prześwietlenie. Koronarografię wykonuje się w celu diagnostycznym – aby rozpoznać chorobę, ale nie tylko. Przeprowadza się ją także przed planowanymi zabiegami operacyjnymi, na przykład założeniem by-passów lub wykonaniem angioplastyki wieńcowej.
Koronarografia serca – wskazania do zabiegu
Koronarografię przeprowadza się przede wszystkim u osób, które zmagają się z różnego rodzaju chorobami tętnic wieńcowych, a także u tych, u których występuje podejrzenie tych chorób. Jako, że jest to zabieg inwazyjny, wykonuje się go w konkretnych sytuacjach, wyłącznie na zlecenie kardiologa. Zaleca on koronarografię, gdy potencjalne korzyści są większe od małego (ale jednak istniejącego) ryzyka związanego z zabiegiem. Ryzyko istnieje szczególnie w przypadku osób w podeszłym wieku, może dojść na przykład do uszkodzenia tętnicy wieńcowej czy zaburzenia rytmu serca. Kwalifikacja przeprowadzana jest więc bardzo szczegółowo, ponieważ nie każdy pacjent może poddać się koronarografii.
Koronarografię przeprowadza się między innymi u pacjentów:
- ze zdiagnozowaną stabilną dławicą serca,
- z rozpoznaną chorobą wieńcową,
- cierpiącym na niewydolność serca,
- z niektórymi wadami wrodzonymi serca,
- przed leczeniem kardiochirurgicznym,
- z wadą zastawkową,
- po urazie klatki piersiowej,
- cierpiących na stany zapalne naczyń krwionośnych,
- z tętniakiem aorty,
- z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST,
- z podejrzeniem istotnych zmian w tętnicach wieńcowych.
Wymieniliśmy najpowszechniejsze wskazania do przeprowadzenia koronarografii. W takich przypadkach przeprowadza się ją w trybie planowym. Są też sytuacje, które wymagają trybu pilnego – są to na przykład wystąpienia ostrych zespołów wieńcowych.
Przeciwwskazania do koronarografii
Badanie, któremu poświeciliśmy dzisiejszy artykuł, ma jednak pewne ograniczenia i nie może zostać przeprowadzone u każdej osoby. Większość z przeciwwskazań jest jednak względna. Oznacza to, że są nimi głównie (aktualne lub przeszłe) problemy zdrowotne, z których należy zdać relację lekarzowi. Jedyne bezwzględne przeciwwskazanie to brak (świadomej) zgody pacjenta.
Wśród względnych przeciwwskazań do koronarografii wymienić można między innymi: niewydolność nerek, przewlekła choroba (np. nowotwór), silne nadciśnienie tętnicze, niedawno przebyty udar mózgu czy obrzęk płuc.
Jak wygląda zabieg koronarografii serca – to warto wiedzieć
Wiemy juz, na czym polega zabieg, jaki jest jego cel, wskazania oraz przeciwwskazania do jego wykonania. Zastanawiacie się zapewne teraz, jak przebiega koronarografia. Podstawowe informacje to takie, że koronarografia jest zazwyczaj bezbolesna, przeprowadza się ją w znieczuleniu miejscowym i trwa około pół godziny. Musicie też wiedzieć, że wiąże się ona z kilkudniowym pobytem w szpitalu.
Zabieg wykonywany jest na sali operacyjnej, gdzie pacjent leży płasko na stole zabiegowym, a nad nim znajduje się urządzenie emitujące promieniowanie rentgenowskie. Następnie koronarografia polega na wprowadzeniu cewników w okolice serca przez nakłucie w tętnicy udowej lub (częściej) przez tętnicę promieniową. Kolejnym etapem jest podanie przez cewnik środka kontrastowego. W czasie badania pacjent jest monitorowany przez ciągły zapis EKG, a także pomiar ciśnienia tętniczego. Po wyciągnięciu cewniku, w miejscu nakłucia lekarz umieszcza opatrunek uciskowy. Po zabiegu pacjent powinien leżeć nieruchomo kilka godzin i nie zginać nakłuwanej kończyny. Dzięki temu uniknie się powstawania krwiaków.