Choroba wieńcowa – czy pozwala normalnie funkcjonować?

Choroba wieńcowa nie musi oznaczać, że Twoje życie będzie trudniejsze.

Choroba wieńcowa – jakie są objawy choroby wieńcowej?

Głównymi objawami choroby wieńcowej są bóle w klatce piersiowej, najczęściej związane z wysiłkiem fizycznym lub stresem, duszności, czasem „kołatania” serca, uczucie mniejszej wydolności fizycznej. W miarę pogłębiania się choroby wieńcowej zaczynają pojawiać się też dolegliwości w spoczynku i w nocy. Wielu pacjentów długo nie odczuwa jakichkolwiek dolegliwości, lub są one bardzo nikłe, bagatelizowane. Często choroba wieńcowa objawia się w pierwszej kolejności zawałem, który długo skrycie się rozwijał.

Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za rozwój choroby wieńcowej jest miażdżyca, dużo rzadziej skurcz tętnic wieńcowych lub ich anomalie rozwojowe. Miażdżyca jest przewlekłym procesem rozpoczynającym się już w dzieciństwie i polega ona na tworzeniu się tzw. blaszek miażdżycowych (zbudowanych ze złogów lipidowych, elementów morfotycznych krwi, włóknika), które zwężają światło naczyń. Do rozwoju miażdżycy przyczyniają się: zła dieta (nadmiar w pożywieniu tłuszczów zwierzęcych i cukrów prostych), siedzący tryb życia, palenie papierosów, stresy dnia codziennego, nadciśnienie tętnicze, nadwaga.

Chociaż choroba wieńcowa jest chorobą przewlekłą, postępującą, to jej przebieg może być zmodyfikowany przez pacjenta, który powinien zadbać o to, żeby ograniczyć wszystkie te czynniki, które przyspieszają jej rozwój, a więc:

• palący – powinien bezwzględnie zaprzestać palenia papierosów,
• zmienić tryb życia na bardziej aktywny fizycznie – optymalnie min 30 min aktywności co najmniej 5x w tygodniu, dostosowanej do aktualnych możliwości pacjenta,
• zastosować dietę niskocholesterolową, bogatą w jarzyny, z zastąpieniem tłuszczów zwierzęcych tłuszczami roślinnymi,
• zredukować istniejącą nadwagę, w czym pomocne będzie zastosowanie obu powyższych,
• opanować umiejętność odreagowania stresu i zapewnienie organizmowi codziennej porcji odpoczynku i snu,
• systematycznie kontrolować lipidogram (poziom cholesterolu wraz z jego frakcjami) oraz poziom cukru, aby w razie wystąpienia nieprawidłowości wdrożyć odpowiednie leczeniem,
• regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze, aby wdrożyć odpowiednie leczenie jeśli wystąpi taka potrzeba, lub zmodyfikować już stosowane.

Czy w świetle powyższego życie z chorobą wieńcową musi być trudne?

Otóż wcale nie! Zastanówmy się chwilę sami nad sobą, a może i naszymi rodzinami i odpowiedzmy sobie szczerze na pytania:

1. czy naprawdę nie możemy wyjść na 0,5 godz na spacer/rower – sami, z rodziną, spotkać się z przyjaciółmi w plenerze?
2. czy naprawdę gotując dla siebie a może i całych rodzin nie możemy zjeść np. kurczaka czy porcji ryby z dużą ilością jarzyn zamiast przysłowiowego schabowego w grubej panierce z kapustą okraszoną skwarkami?
3. czy naprawdę zamiast kolejnego ciastka na deser nie możemy zjeść np. jabłka?
4. czy naprawdę trzeba wypalić kolejnego papierosa, bo np. szef/kolega w pracy nam dokuczył?

Rozpoznanie choroby wieńcowej powinno skłonić każdego do powrotu do zdrowego stylu życia. Najlepiej, żeby taka zmiana dotyczyła całych rodzin, tak aby nasze dzieci od najmłodszych lat uczyły się zdrowych nawyków. Często przydatna do tego jest konsultacja lekarska i dietetyczna, aby szczegółowo omówić indywidualne potrzeby i możliwości każdego pacjenta. Dotyczy to zwłaszcza podejmowania aktywności fizycznej, która jest niezbędna każdemu z nas do utrzymania dobrego zdrowia. Należy pamiętać, że u osób z chorobą wieńcową wysiłki fizyczne muszą być odpowiednio „dawkowane”.

Warto przy tym pamiętać, że wśród uczestników odnoszących sukcesy w różnych zawodach w kategorii np.”open” lub „old-boy” są osoby z chorobą wieńcową a nierzadko i po przebytym zawale, które nauczyły się zdrowo żyć i bezpiecznie ćwiczyć. Choroba więńcowa nie musi być końcem sportowego hobby.